นักฆ่า กับสิ่งที่คุณอาจไม่เคยรู้

รายละเอียด

นักฆ่า กับสิ่งที่คุณอาจไม่เคยรู้

ราคา : 0 .-

ประเภท : หลากหลายความรู้



 
ถ้าเราได้เคยดูหนังเราก็มักจะเห็นตัวร้ายในเรื่องที่เป็นนักฆ่า หรือฆาตกรต่อเนื่อง ซึ่งมักจะมากับวิธีการฆ่าและหนทางในการซ่อนความผิดเพื่ออำพรางที่มีอยู่มากมายหลากหลาย ความทรมานของเหยื่อที่ถูกฆ่า ความโหดร้ายในการลงมือฆ่า และสิ่งที่นักฆ่าทั้งหลายจะได้รับหลังจากที่ได้กระทำการฆ่าลงไปแล้ว เหล่านี้บางที่เราอาจไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าก่อนจะคิดฆ่า – ระหว่างการฆ่า – หลังจากการฆ่า พวกเขารู้สึกยังไงบ้าง
 
ยกตัวอย่างนักฆ่าอย่างการ์ตูนเรื่องโคนัน ไม่สิ...ใช่สิ....ตัวพระเอกไม่ใช่นักฆ่าหรอกแต่เป็นนักสืบ แต่ที่เราเห็นได้บ่อยครั้งจากการ์ตูนนั่นก็คือสารพัดวิธีที่นักฆ่าทั้งหลายจะกระทำกับเหยื่อและอำพรางความผิด ซึ่งโคนันก็เก่งเหลือเกิดคลายคดีซะทะลุปุโปร่ง...ขอปรบมือให้เลย
 
นักฆ่าเค้ารู้สึกอย่างไรเมื่อจะทำการกำจัดเหยื่อ
โดยปกติแล้วจิตที่เป็นสุขจะไม่คิดลงมือฆ่า การที่จะเอาชีวิตใครนั้น จิตจะต้องเป็นทุกข์เสียก่อน เพราะส่วนลึกของจิตใจนั้นย่อมรู้ดีว่าเป็นเรื่องที่ผิดก็ตาม การตายนั้นเป็นความทุกของผู้ตาย นักฆ่าจะมีความสุขได้อย่างไรเมื่อเขาหยิบยื่นความตายให้กับผู้อื่น ทีนี้เราลองมามองจิตลึกๆของนักฆ่ากันบ้างดีกว่า ว่าลึกๆแล้วเขารู้สึกอย่างยังไง
 
ความทุกข์นั้นเริ่มต้นตั้งแต่เมื่อมีความคิดที่อยากจะฆ่า ลองมองลึกเข้ามาในใจสิ จะเห็นความหวั่นไหว กระสับกระส่าย ไม่สบายตัว
 
ความทุกข์จะเริ่มก่อตัวมากขึ้น เมื่อตัดสินใจที่จะฆ่า ในใจจะรู้สึกถึงแรงดันร้อนอัดแน่นอยู่ในอกตลอดเวลา ตลอดจนถึงความตึงเครียดที่มีอยู่ในหัว
 
ความทุกข์จะเริ่มก่อตัวมากขึ้น เมื่อพยายามที่จะฆ่า ถึงจิตมีจะมีการฝืนใจไม่ให้ทำ แต่..ความโกรธจะเค้นเอาโทสะขึ้นมาเพื่อเอาชนะสิ่งต้องห้ามที่เป็นธรรมชาติติดตัวมนุษย์มาตั้งแต่เกิด
 
ความทุกข์จะเริ่มก่อตัวขึ้นสุดขีดเมื่อลงมือฆ่า จะสังเกตได้ถึงความโหดเหี้ยม ทารุณ ระงับความระอายต่อปาบชั่ววูบ และลืมความเมตตาชั่วขณะ
ทุกข์มันจะไม่ได้สิ้นสุดลงแม้เมื่อทำการฆ่าสำเร็จ จะสังเกตได้ถึงความรู้สึกผิดที่ยืดยื้อ เพราะนั่นได้ทำให้ชีวิตคนอื่นได้ตกหล่นลงไปแล้ว ไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ แม้ผู้ฆ่าจะสำนึกผิดก็ตาม
 
ลองสังเกตที่ตัวเราดูนะ ถ้าสัตว์ที่ถูกฆ่าเป็นสัตว์ตัวเล็กตัวน้อย อาจไม่ต้องใช้กำลังใจอะไรมากมายในการปลิดชีพ ทุกข์ต่างๆในขณะนั้นอาจจะเห็นว่าเล็กนิดเดียว จนไม่อาจสังเกตได้ แม้ในอีกทางหนึ่งผู้ถูกฆ่าอาจจะเป็นมนุษย์ ซึ่งต้องใช้กำลังใจในการทำปาบมากว่าเป็นร้อยๆเท่า ทุกในการลงมือฆ่าก็อาจถูกกลบเกลื่อนด้วยความพึงพอใจในการฆ่า ดังนั้นความไม่เห็นค่าของชีวิต และความสะใจในการฆ่าก็อาจม่านที่คอยอำพรางจิตใจของเราให้มองข้ามความผิดไปได้ในขณะนึง
 
การสะสมความผิดที่เรียกว่า ปาบ
รู้ไหมว่า?..แรงผลักดันให้เราทำลายชีวิตผู้อื่นได้นั้นคือโทสะหรือความโกรธ โดยที่โทสะนั้นต้องแรงเกินกว่าความเมตตา จึงจะสามารถขับให้เราก่อนปาบได้ด้วยการฆ่า และด้วยเหตุนี้การฆ่าแบบไม่ฝืนใจ ไม่ยั้งคิด ไม่ยั้งมือ จิตจึงถูกแปรสภาพเป็นลูกไฟแห่งการโกรธแค้น
 
นี่แหละที่จะพูดคือ ที่น่ากลัวที่สุดคือบาปสามารถสั่งสมตัวได้ นั่นหมายความว่ายิ่งฆ่าสำเร็จมากเท่าไร ใจก็ยิ่งเราร้อนมากขึ้นเท่านั้น จะมองไปทางไหนอะไรขวามหูขวางตาไม่ได้ น่าทำลายล้างไปซะหมดทุกอย่าง เพียงแค่ใครพูดไม่เข้าหูนิดเดียวก็อาจจะมีการลงมือลงไม้มากว่าการพูดคุยกันด้วยเหตุผลน่ะ
 
ความเลวร้ายที่ได้จาการฆ่า
คงไม่มีความรู้สึกผิดอันใดย่ำแย่ไปกว่าความรู้สึกผิดที่เกิดจากการฆ่า เพราะทำผิดอย่างอื่นยังพอไถ่ถอนได้น่ะ แต่ถ้าฆ่าใครสำเร็จ เราจะเอาชีวิตที่ไหนมาใช้เขา?
 
ถ้าฆ่าใครแล้วรู้สึกผิด ความรู้สึกนี้มันจะไม่มีวันหาย และคงอยู่ต่อเนื่องไปเรื่อยๆ แผลทางใจที่เกิดจากแบบแห่งการฆ่าจะยังคงเป็นแผลสดใหม่เสมอ ตราบที่จนกว่าผู้ที่ไม่อาจฟื้นคืนกลับมาขอโทษเรา
 
รู้มั้ย??...การฆ่าในแต่ละครั้งร่างกายจะสะสมความเครียด จะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับกำลังใจในการคิดปลิดชีพ ความเครียดเหล่านี้จะกระตุ้นร่างการให้หลั่งสารพิษออกมา ซึ่งหากมีปริมาณที่มากพอย่อมทำให้เกิดโทษและโรคที่สามารถเดาได้ยาก ทำให้นักฆ่านั้นสามารถตายได้อย่างทรมานด้วยคุกที่เรียกว่าร่างกาย

 

  เมื่อวันที่ : 2014-10-26 09:07:21

---

สอบถาม โทร : 087-613-1076 คุณพิษณุ
Line ID : 0876131076